برندینگ سیاسی، وابسته به ذهنیت مردم
مدرس برند مدرس برندینگ سیاسی، وابسته به ذهنیت مردم
علی ماندگار/ برند سیاسی در بسیاری از کشورهای توسعه‌نیافته شاید بیشتر شبیه یک شوخی باشد تا واقعیتی که بتوان روی آن حساب کرد یا از آن سخن گفت. یکی از متخصصان بازاریابی سیاسی در جایی نوشته بود که وقتی تعاملات سیاسی چهره‌های مرجع در یک جامعه با مردم براساس مناسبات سنتی یا اجبارهای بی‌چون‌وچرا باشد، نمی‌توان مدعی برندهای سیاسی بود، چون اصلا قرار نیست گروه‌ها و افراد سیاسی با استفاده از متون بازاریابی بخواهند نمایی متشکل از علم و عمل را نشان دهند و از این طریق روی مردم یا گروه‌های هدف تأثیر بگذارند. به نظر می‌رسد باید به این نظریه‌پرداز بازاریابی حق داد. او به‌درستی درباره ماهیت برندهای سیاسی در برخی از نقاط جهان سخن گفته و آنها را تحلیل کرده است.
به گزارش مدرس برند مدرس برندینگ سیاسی بدون شک یک چهره سیاسی وقتی مطمئن باشد یا با دوپینگ می‌تواند از موانع عبور کند یا انتخاب بدون چاره بخش بزرگی از مردم محسوب می‌شود، لزومی ندارد که برندینگ سیاسی را مورد نظر قرار دهد و به اصول آن توجه کند. البته اکنون تا حد زیادی این مسئله برطرف شده است اما باز هم فاصله زیادی بین کشورهای توسعه‌یافته و برخی از کشورهای بدون توسعه وجود دارد. سیاستمدارانی با قد و قواره‌های یک برند در جهان مدرن، حتی بر این باورندکه مردم باید بتوانند بوی عطر آنها را از پشت شیشه جعبه جادو نیز احساس کنند.به گزارش مدرس برند مدرس برندینگ سیاسی البته این یک مثال است برای آنکه مشخص شود برندینگ سیاسی فارغ از تبلیغاتی که درباره اعطای خدمات اجتماعی دارد، این توانایی را هم باید داشته باشد تا در ظاهر نیز موجب شیفتگی مخاطبان شود. این در حالی است که در برخی از کشورها، نیروهای مرجع سیاسی یا افرادی که می‌خواهند فرماندهان قوای مجریه و مقننه باشند، حتی ساده‌ترین اصول را درباره تیپ ظاهری رعایت نمی‌کنند.
این افراد حتما در جایی زندگی می‌کنند که نیازی به برندشدن وجود نداشته است و به تعبیری ساده‌تر با همان سر و وضع نیز می‌توانند به مقاصد سیاسی خود برسند. خب به این مسئله دقت کنید، چون معنای ساده آن این می‌شود که فقط نباید سیاستمداران را به تازیانه بست که درک یا فهمی فاقد خاصیت برندینگ دارند. در سوی دیگر این ماجرا مردم هستند که به‌طور قطع نقش اصلی را در شکل‌گیری بازاریابی سیاسی یا برندشدن چهره‌های سیاسی ایفا می‌کنند. بدون آنها حتما نیازی نیست یک فرد سیاسی بخواهد با تن‌دادن به قواعد برند سیاسی و گرفتاری‌های آن به گونه دیگری از میادین سخت عبور کند. درک این تعادل یا رویکرد دو طرفه بسیار ساده است. یک فرد سیاسی را اگر فارغ از نوع مراودات سیاسی موجود در هر جامعه‌ای مورد سنجش قرار دهیم، تنها چیزی که موجب می‌شود این کاراکتر سیاسی به برند فکر کند، به گزارش مدرس برند مدرس برندینگ سیاسی خاستگاه ذهنی مردم درباره برند و تأثیر آن در تصمیم‌گیری‌های نهایی است. وقتی مردم در یک کشور فرضی بدون توجه به کارآمدی‌ها به‌سادگی دست روی چهره‌ای می‌گذارند یا چهره‌ای را انتخاب می‌کنند که حتی نخواسته است اندکی حداقل استانداردهای برندینگ را در ظاهر خود رعایت کند، هر کاری کنیم نمی‌شود از آن چهره سیاسی پرسید چرا به برندشدن اهمیتی نمی‌دهد یا هیچ ارزشی برای آن قائل نیست.
استادمدیریت ارتباط با مشتری CRM
مدرس مدیریت ارتباط با مشتری CRM
تدریس مدیریت ارتباط با مشتری CRM
مشاور مدیریت ارتباط با مشتری CRM
مشاوره مدیریت ارتباط با مشتری CRM
مدرس بازاریابی سخنران بازاریابی استاد بازاریابی تدریس بازرایابی معلم بازاریابی
بهزاد حسین عباسی
مدرس اصول و فنون مذاکره زبان بدن
معلم اصول و فنون مذاکره زبان بدن
استاد اصول و فنون مذاکره زبان بدن
سخنران اصول و فنون مذاکرات تجاری زبان بدن و مدرس مدیریت استاد مدیریت ارتباط با مشتری CRM
مدرس بازاریابی
معلم بازاریابی
مدرس برند
مدرس فروش برندینگ مدرس اصول و فنون مذاکره زبان بدن
مدرس مدیریت ارتباط با مشتری
هماهنگی جهت برگزاری سمینارهای سازمانی
مدیر برنامه ها جواد حسنی
09372202257
9197685104
behzadabbasi.ir
به گزارش مدرس برند مدرس برندینگ سیاسی او در جامعه‌ای زندگی می‌کند که اگر کسی ساعت‌های بی‌شماری برای برندبودن تلاش کرده باشد یا حتی هزینه‌های زیادی در این مسیر متحمل شده باشد، باز نمی‌تواند مطمئن باشد مردم او را به فردی که هیچ ذهنیتی درباره برندهای سیاسی ندارد، ترجیح دهند. به‌همین‌دلیل در چنین موقعیت جغرافیایی هیچ‌کس خودش را خسته نمی‌کند. حالا در نظر بگیرید، اجبارهای ایدئولوژیک در انتخاب چهره‌های سیاسی نیز روی رفتار مردم برای برگزیدن مطلوب‌هایشان تأثیر داشته باشد. آن وقت حتما دیگر وقت‌گذاشتن برای برندشدن در عالم سیاست کاری بیهوده محسوب می‌شود. البته در شرایط امروز برخی از کشورهای در حال توسعه همچون ایران هستند که ماهیت و محتوای برند سیاسی را درک کرده‌اند و برخی چهره‌های سیاسی در آن سعی می‌کنند برحسب موقعیت‌های زمانی و مکانی خود ظرف برند را بپذیرند اما در مجموع هنوز کشورهای در حال توسعه زیادی وجود دارند که نمی‌دانند بازاریابی سیاسی و برندینگ سیاسی تأثیر بسیاری زیادی برای تبلیغ کالاهای موجود در فضای سیاسی دارد.
به گزارش مدرس برند مدرس برندینگ سیاسی یک سیاستمدار باید دائم درباره محصولاتی مانند رفاه و امنیت برای مردم حرف بزند و خود را در بوق کند که بهترین ارائه‌دهنده این محصولات است اما اگر نداند برندبودن چه تأثیری در رقابت برای عرضه این محصولات دارد، آیا می‌تواند پیروز میدان باشد؟ چنین فردی اگر هم بدون اندکی توجه به استانداردهای برندینگ و بازاریابی سیاسی به توفیق دست یابد حتما تکیه بر دوپینگ داشته است. آیا این‌گونه نیست؟
